Pink Floyd zonder publiek

Op 2 mei verschijnt de nieuwe versie van Pink Floyd Live At Pompeii. De audio is opnieuw gemixt door Steven Wilson. Vanaf 24 april is de film ook in de bioscopen te zien. De registratie van het optreden van Pink Floyd in 1971 in het Romeinse amfitheater wordt beschouwd als de unieke tijdcapsule van een band in topvorm.

Regisseur Adrian Maben kwam op het idee voor Pink Floyd Live At Pompeii tijdens een vakantie in Italië de zomer van 1970. Hij maakte een uitstapje naar Pompeii, de stad die in het jaar 79 bedolven werd onder een dikke laag vulkanisch as. Terwijl hij aan de voet van de Vesuvius ronddwaalde, realiseerde hij zich dat het amphitheater van Pompeii een prachtig decor voor een optreden van Pink Floyd kon zijn. Adrian Maben had de band en het management al eerder bestookt met allerlei wilde plannen, die allemaal afgewezen werden. Ditmaal sprongen de lichten wel op groen. Het sprak de leden van Pink Floyd ook aan dat hij een soort tegenhanger van recente concertfilms als Woodstock en Gimme Shelter wilde maken. Geen beelden van een kolkend publiek, maar de serene rust van een versteende omgeving.

*tekst loopt door onder de afbeelding

Uiteraard waren de lokale autoriteiten beducht voor de komst van een luidruchtige rockband naar de delicate overblijfselen van de Romeinse stad. Adrian Maben bleek een professor aan de universiteit van Napels te kennen. Nadat er ook een vergoeding was betaald – onder of boven de tafel, dat leert de historie niet – konden de voorbereidingen getroffen worden. De opnamen vonden begin oktober 1971 plaats. Los van wat technische complicaties verliepen de sessies voorspoedig. Het was voor de muzikanten aangenaam toeven onder de warme Italiaanse zon. De akoestiek van het eeuwenoude theater bleek prachtig te zijn. De band zette sfeervolle versies neer van songs als Echoes, Part 1, Careful With That Axe, Eugene, A Saucerful Of Secrets, One Of These Days, Set The Controls For The Heart Of The Sun en Echoes, Part 2. In December 1971 werden in een studio in Parijs nog aanvullende opnamen gemaakt. Het monteren van de hoeveelheid beeld en geluid had nog heel wat voeten in de aarde, maar op 2 september 1972 ging Pink Floyd Live At Pompeii in première tijdens het Edinburgh Film Festival.

De eerste versie van de film duurde maar een uur en bestond uitsluitend uit de live door Pink Floyd gespeelde songs. Alle betrokkenen waren het er al snel over eens dat dit kort was voor een film die bedoeld was als avondvullend entertainment. Adrian Maben toog met zijn camera’s naar de beroemde Abbey Road Studio’s in Londen waar Pink Floyd op dat moment werkte aan het album The Dark Side Of The Moon. Hij filmde de sessies voor de songs On The Run, Us And Them en Brain Damage. Hij interviewde de bandleden en legde in de kantine de ontspannen lunchbreaks vast. Opgerekt tot 80 minuten werd Pink Floyd live at Pompeii in 1973 losgelaten op de Noord-Amerikaanse markt. De film trok behoorlijk wat bezoekers, maar het monstersucces van het eerder in 1973 verschenen album The Dark Side Of The Moon degradeerde Live at Pompeii lang tot een voetnoot in de Pink Floyd historie.

In de loop van de jaren groeide echter de waardering voor de concertregistratie van Pink Floyd zonder publiek. De film had de band vastgelegd terwijl ze toegroeiden naar hun creatieve piek – de iconische albums The Dark Side Of The Moon en de opvolger Wish You Were Here. De 2000 jaar oude omgeving waarin de band speelde, haalde hoorbaar het beste in de band naar boven. Adrian Maben had alles perfect geregistreerd. Dicht op de huid van de muzikanten, afgewisseld met sfeerbeelden uit de omgeving en impressies uit de studio.

*tekst loopt door onder de afbeelding

Pink Floyd live at Pompeii kende gelukkig geen droevig einde in een stoffig archief. In 2002 werd er al een uitgebreide ‘director’s cut’ gemaakt. Adrian Maben maakte in 2013 de documentaire Chit-Chat with Oysters over zijn Italiaanse avontuur met Pink Floyd. Dit voorjaar zien de beste versies ooit van Pink Floyd live at Pompeii het licht. De gerestaureerde versie van de film draait vanaf 24 april weer in de bioscopen, met een lengte van inmiddels twee uur. De door de Britse muzikant Steven Wilson opnieuw gemixte edities komen uit op dubbel-lp, dubbel-cd, blu-ray en dvd.

Zo kroop Live at Pompeii in de loop van de tijd uit de enorme schaduw van The Dark Side Of The Moon en groeide het uit tot een van de meest geliefde projecten van Pink Floyd. Het inspireerde ook anderen. De Britse progressieve rockband King Crimson trad in 2018 op in Pompeii. De Amerikaanse rapgroep The Beastie Boys bracht in 1992 met de clip voor het nummer Gratitude een ode aan de film van Pink Floyd. De sfeervolle registratie inspireerde de Amerikaanse metal band Korn om hun negende studioalbum Korn III: Remember Who You Are te promoten met een optreden zonder publiek. Naar verluidt zijn de leden van Radiohead groot fans van de film. Zowel zanger-gitarist David Gilmour als drummer Nick Mason keerden in respectievelijk 2016 en 2023 terug naar Pompeii voor solo-optredens, alleen ditmaal wel met publiek. De aanvankelijk wat huiverige autoriteiten benoemden hen tot ereburgers van de stad Pompeii.

*tekst loopt door onder de afbeelding

Op zoek naar meer informatie? Check de website van uw favoriete platenwinkel.

Pink Floyd at Pompeii – MCMLXXII – One of These Days (Official Music Video):