De gouden jaren van de Nederlandse popradio

Het kan bijna niet anders of iedereen van een zekere leeftijd zal wel eens met lichte weemoed terugdenken aan de jaren waarin op Hilversum 3 – zoals de nationale popzender toen nog heette – spannende radio werd gemaakt. Nieuwe platen en onbekend talent kregen er een kans, de deejays hadden de vrije hand en over luistercijfers leek niemand zich te bekommeren. Van de Soulshow tot het Betonuur, de komende tijd kijken we terug op de gouden jaren van de Nederlandse popradio.

Hoewel popmuziek al sinds het midden van de jaren 50 een wereldwijd fenomeen was, duurde het een eeuwigheid voor de Nederlandse media zich daar bewust van werden. De vetkuiven en petticoats moesten het in die tijd van de jukeboxen in de snackbars en kroegen hebben om de laatste rock-‘n-roll singles te horen. In de programmering van de radio en tv was geen ruimte voor dat nieuwe, wilde geluid. Wie jong was, luisterde in die tijd naar Radio Luxemburg en – niet veel later – Radio Veronica, zenders waar de jonge artiesten en groepen wel gedraaid werden. Het was dankzij deze zenders dat de Nederlandse jeugd later kennismaakte met The Beatles, The Rolling Stones, The Kinks en The Who.

Om iets van een tegenwicht te bieden, werd in 1965 Hilversum 3 als jongerenzender in het leven geroepen. Een vliegende start was het bepaald niet. De paar uur ‘progressieve lp-muziek’ die een zendgemachtigde als de VPRO los wist te peuteren, zat ingeklemd tussen de smartlappen, radiospelletjes, schlagers, opera’s, jazz en psalmen waar de andere omroepen jong Nederland mee probeerde te paaien. Wat er onder de jeugd leefde, was kennelijk nog altijd niet tot het Gooi doorgedrongen. Verder was dit natuurlijk ook het gevolg van het totaal versnipperde medialandschap. De jonge popzender was nog altijd het product van een tot op het bot verzuilde maatschappij.