De 10 van Pink

De nuchtere, vastberaden Pink is verfrissend gewoon in de steeds gekkere showbizz wereld. Ze zingt schijnbaar moeiteloos, ook tijdens acrobatische spektakelshows. Geen wonder dat ze al twee decennia tot de wereldtop van de popmuziek behoort. Van de zomer is ze gelukkig weer in Nederland voor concerten. Tijd voor De 10 van Pink.

Just Give Me A Reason (featuring Nate Ruess) (2013)

De vocale chemie tussen Pink en de frontman van Fun viel niet te ontkennen. Een van de pop-hoogtepunten van 2013 is een goed geschreven dialoog over een afbrokkelende relatie die overtuigend door beiden wordt gezongen. Het was Pink’s eerste nummer 1 hit in Nederland. Just Give Me A Reason werd samen met Jeff Bhasker (Alicia Keys, Adam Lambert) geschreven. Hij was ook verantwoordelijk voor de productie. Het is afkomstig van Pink’s zesde album The Truth About Love. Pink en Ruess sleepten twee Grammy Award-nominaties in de wacht en wonnen de MTV Video Music Award voor Beste Samenwerking.

Raise Your Glass (2010)

Om haar eerste hit-compilatie in 2010 te vieren, bracht Pink deze vrolijke party-anthem uit. Raise Your Glass zorgt ervoor dat iedereen wil opstaan ​​en dansen. Maakt niet uit hoe je eruit ziet of wie je bent. Dit nummer viert het feit dat er niet zoiets bestaat als ‘normaal’. De videoclip is gebaseerd op Pink’s ervaringen uit het echte leven en viert het homohuwelijk waarin ze duidelijk maakt dat mensen niet anders tegenover het homohuwelijk mogen staan ​​dan het heterohuwelijk. Wederom geproduceerd door Max Martin en Karl “Shellback” Schuster; het koningskoppel achter vele Pink hits.

There You Go (2000)

Een 20-jarige gespierde motormuis met een korte coupe en no-nonsense teksten als ‘that love shit just ain’t for me’, zo leerden we P!nk kennen in de videoclip van haar eerste hit. There You Go was een van de sterkste nummers van Pink’s debuutalbum Can’t Take Me Home: een catchy popsong met duidelijke R&B-invloeden. Niet zo gek, want Pink had tot twee jaar daarvoor nog deel uitgemaakt van de R&B-meidengroep Choice. Het album werd bovendien geproduceerd door Kandi Burruss, de vrouw die meeschreef aan de Grammy-winnende TLC-hit No Scrubs (wat verklaart waarom de eerste noten van Pinks hit daar zo aan doen denken).

What About Us (2017)

Na een pauze van vijf jaar verscheen Pinks comeback album Beautiful Trauma, met ballads en upbeat popliedjes over haar huwelijk, haar kinderen, geleerde levenslessen en maatschappijkritische observaties. What About Us, valt in die laatste categorie. Al eerder was Pink kritisch met Dear Mr. President. Maar What About Us is Pink’s commentaar op de toestand van de wereld, een politiek protestlied dat sociaal commentaar geeft op haar overtuiging dat de Amerikaanse regering bepaalde groepen mensen in de steek laat. Het zou Pink’s tweede nummer 1 in Nederland zijn. De Nederlandse zangeres Davina Michelle zou even later een eigen versie opnemen. Nadat Pink deze had gehoord, gaf ze Michelle een enorm compliment: “Zij klinkt beter dan ik dat ooit zal doen”.

Don’t Let Me Get Me (2001)

Autobiografische ode van Pink uit 2001 aan de rebellie en zelfhaat op de middelbare school blijft een herkenbare hit voor iedereen die zich ooit ‘anders’ heeft gevoeld. De melodie is ontzettend pakkend en de tekst opnieuw een perfecte voorbeeld van hoe sterk deze doorgaans zijn. Uitgebracht als tweede single van haar tweede studioalbum, Missundaztood. De videoclip is opnieuw een samenwerking met Dave Meyers. Het laat Pink als middelbare scholier zien die de controle over haar carrière door adviezen van platenbaas L.A. Reid in eigen hand neemt en eindigt op dezelfde middelbare school voor een concert aldaar.

So What (2008)

Een zware discobeat, een vleugje punk en een melodie die doet denken aan het deuntje waarmee kinderen elkaar uitjoelen. Met het recalcitrante break-uplied So What bewees Pink dat liefdesverdriet niet alleen maar huilerige liedjes oplevert. Ze schreef het energieke agressief-ironische nummer, net als de rest van haar goed ontvangen vijfde album Funhouse, na een breuk met haar man Carey Hart. Dat kwam weer goed en ze leefden nog lang en gelukkig.

Who Knew (2006)

Vaak vergeleken met “Since U Been Gone” van collega Kelly Clarkson, werd “Who Knew” geschreven door Max Martin en Dr. Luke voor het album I’m Not Dead uit 2006. Een jaar na release trad Pink op tijdens American Idol. Haar uitvoering van Who Knew maakte dat het nummer opnieuw en succesvol op single werd uitgebracht. Het is gemakkelijk te verklaren waarom de single resoneerde. Het benadrukt waar Pink het beste in is: een zwaar onderwerp nemen (in dit geval de dood van een vriend na een overdosis) en er een toegankelijk popmeesterwerk van maken.

Cover Me In Sunshine (2021)

Om de moed er in coronatijd in te houden, bracht Pink in februari 2021 dit duet met haar destijds 9-jarige dochter Willow uit. In de VS bleef een hit uit, maar in de Benelux werd het optimistische, lieve gitaarliedje wel een hit. Toen Pink in 2022 de Icon Award won tijdens de Billboard Music Awards, zong ze het lied samen met haar dochter terwijl ze – hoe kan het ook anders – ondersteboven in de touwen hingen.

Dear Mr. President (2006)

Dat Pink ook prima uit de voeten kan met ballads bewees ze met een kritische open brief aan toenmalig president George W. Bush. Een gitaar, een krachtige leadstem en een tweede stem in het refrein: muzikaal is Dear Mr. President, van haar vierde album I’m Not Dead, een eenvoudig folknummer. Toch noemde Pink deze song een van de belangrijkste die ze tot dan toe had geschreven. In de VS werd ze niet uitgenodigd bij radiostations als ze het over dit nummer wilde hebben, maar critici waren lovend. Al was het maar omdat ze kleur bekende terwijl popsterren dat niet hoeven. Zelfverzekerd, strijdlustig en uitgesproken.

Get the Party Started (2001)

Met de eerste single van haar tweede album, M!ssundaztood, sloeg Pink een nieuwe weg in: die van de poprock. Get the Party Started klinkt steviger, met gitaren en een rockgroove, terwijl de synths het nummer ook een retrovibe geven. Die mix van pop, rock en jarennegentigdance leverde een dansplaat op die zo tijdloos is dat Shirley Bassey ’m in 2007 zelfs coverde. Pink schreef deze partytrack trouwens niet zelf: daarvoor vroeg ze Linda Perry van 4 Non Blondes, die uiteindelijk meeschreef aan negen van de vijftien nummers op dit album en het album coproduceerde.