Classic Album: Talk Talk – It’s My Life

It’s My Life is de hartenkreet van Mark Hollis, zanger, muzikant en songschrijver van Talk Talk. Hij verwoordt met het nummer zijn worsteling met het leven als popster. Het is ook de titel van het belangrijke tweede album van zijn band. It’s My Life komt in februari 1984 uit en wordt een internationaal succes. Niet in de laatste plaats in Nederland, waar het liefst 64 weken in de albumlijst blijft staan.

Het gaat snel met Talk Talk. Achteraf gezien misschien wel te snel. De band wordt in 1981 opgericht en loopt al vroeg tegen een platencontract aan met muziekgigant EMI. De band bestaat dan uit Mark Hollis (zang, gitaar, toetsen), Lee Harris (drums), Paul Webb (bas) en Simon Brenner (toetsen). De laatste verdwijnt al in een vroeg stadium uit de band om nooit echt vervangen te worden. Hij is nog wel te horen op het debuutalbum The Party’s Over dat in de zomer van 1982 uitkomt en waar de band meteen internationaal mee doorbreekt.

Duran Duran

De Britse popwereld is begin jaren 80 in de ban van de synth-pop en Talk Talk komt precies op het juiste moment bovendrijven. Zo wordt de groep regelmatig in een adem genoemd met tijdgenoot Duran Duran, al was het maar omdat beide groepen dubbele woorden als bandnaam gebruiken. Synthesizers bepalen voor een belangrijk deel de sound van hun muziek. Ze delen aanvankelijk ook dezelfde producer (Colin Thurston) en ze zijn beiden getekend bij EMI. De bands gaan zelfs gezamenlijk op tournee

Het wordt al snel duidelijk dat frontman Mark Hollis niet geschapen is voor het felle licht van de spotlight. Terwijl Simon Le Bon en de rest van Duran Duran zich gretig storten op de geneugten die het sterrenbestaan met zich meebrengt, heeft de zanger van Talk Talk vooral oog voor de keerzijde van het succes. Hij voelt zich als muzikant niet thuis in het synth-popwereldje, waar het toch wel erg om uiterlijk vertoon gaat. Het draait bij hem om de muziek – David Bowie is een van zijn grote voorbeelden. Mark Hollis heeft ook moeite om het spelletje mee te spelen van interviews doen en clips opnemen. De druk om hits te schrijven, zoals hij die vanuit zijn platenmaatschappij voelt, maakt het er ook allemaal niet leuker op.

It’s My Life

Het komt allemaal samen in It’s My Life, dat klinkt als een hartenkreet van een artiest die die weer de baas wil zijn over zijn eigen leven en werk. Het is ook de titel van het tweede album van Talk Talk dat opgenomen wordt in de loop van 1983. In februari 1984 ligt het in de winkel. Het wordt voorafgegaan door de titelsong die een maand eerder op single wordt uitgebracht. Het is een instant klassieker dankzij de prachtige melodie, de stuwende keyboardpartijen en de wanhopige zang van Mark Hollis. Het wordt een hit in meerdere Europese landen en het opent ook de Noord-Amerikaanse markt voor de jonge band.

Tekst gaat verder onder de video

Such A Shame

Het liedje is meegeschreven door producer Tim Freese-Greene, die ook op het album meespeelt en Talk Talk vergezelt tijdens de komende tournees. Al staat de band nog met beide benen in de nogal altijd florerende synth-pop,  It’s My Life biedt veel variatie. Zoals te horen is in Such A Shame, de tweede single die van het album afkomstig is. Het levert Talk Talk een volgende wereldhit op. Een ander hoogtepunt van het album is het door Mark Hollis alleen geschreven Tomorrow Started. Het heeft het jazzy gevoel dat hij op de latere albums van Talk Talk verder uit zal werken.

De singlesuccessen zorgen ervoor dat It’s My Life – het album – gigantisch verkoopt, vooral in Nederland, Duitsland en Zwitserland. In ons land blijft It’s My Life liefst 64 weken in de albumlijst staan, met een derde plaats als hoogste notering. Talk Talk is, tegen wil en dank, een van de grootste Britse popbands van het moment. Dat blijkt eens te meer als de groep op tournee gaat. Uiteraard wordt ook Nederland aangedaan. Op 27 mei 1984 speelt Talk Talk in een uitverkocht Vredenburg in Utrecht een selectie van de eerste twee albums.

Spirit Of Eden

It’s My Life wordt in 1986 opgevolgd door het even succesvolle overgangsalbum The Colour Of Spring waarop het synth-pop deels vervangen is door een organisch geluid met invloeden uit de klassieke muziek, jazz en arty pop. Het is een ontwikkeling die verder doorgezet wordt op het in 1988 uitgekomen Spirit Of Eden. Mark Hollis stelt vast dat het materiaal niet live te vertolken is en weigert de release te promoten met een tournee. Als hij ook niet beschikbaar blijkt te zijn voor allerlei andere promotionele verplichtingen, verzuurt de relatie met EMI zozeer dat het contract ontbonden wordt.

Via het jazzlabel Verve komt in 1991 de zwanenzang Laughing Stock uit. Het krijgt in de loop van de jaren de status van cultklassieker, maar bij verschijnen heeft de platenmaatschappij geen idee wat het moet beginnen met de verstilde en minimalistische klanken. Zelfs met een vergrootglas is er geen hitsingle tussen te ontdekken. De plaat flopt en nog datzelfde jaar besluit een gedesillusioneerde Mark Hollis de band op te heffen. Definitief. In 1998 komt hij nog eenmaal terug met een soloplaat die stilistisch in het verlengde ligt van Laughing Stock en daardoor hetzelfde commerciële lot beschoren is. Hij trekt zich daarna terug uit de muziek – 43 nog maar. Een kunstenaar die niet kan aarden in de muziekwereld.

No Doubt

Zou de wereldhit die No Doubt in 2003 scoort met de cover It’s My Life hem nog enige troost gebracht hebben? We zullen het vermoedelijk nooit weten. De kleine kans op een reünie van zijn band is definitief verkeken als op 26 februari 2019 bekendgemaakt wordt dat Mark Hollis op 64-jarige leeftijd is overleden. De overstelpende hoeveelheid reacties die zijn dood oproept, maakt duidelijk dat de unieke en eigenzinnige artiest en zijn prachtige muziek nog lang niet vergeten zijn. Ondanks al die jaren van afwezigheid.