Classic Album: Lou Reed – Rock’n’Roll Animal

Na de rommelige beginfase van zijn solocarrière zet Lou Reed zet orde op zaken met het robuust klinkende live album Rock’n’Roll Animal. In de rug gesteund door het legendarische gitaar-duo Steve Hunter en Dick Wagner zet hij geweldige versies neer van Sweet Jane, White Light/White Heat en Rock’n’Roll. Alleen, wat heeft de ideale schoonzoon John Denver hier mee te maken?

Zanger en gitarist Lou Reed is in de jaren 60 lid van The Velvet Underground. De band maakt deel uit van de kliek van de New Yorkse kunstenaar Andy Warhol. De platen die gemaakt worden, verkopen niet goed, maar blijken jaren later wel van enorme invloed op de punk en new wave. Nadat The Velvet Underground uit elkaar gevallen is, duurt het even voor Lou Reed zijn eigen weg vindt. Hij werkt zelfs een tijdje op het accountantskantoor van zijn vader. Na een tijdje trekt de muziek toch weer. Lou Reed tekent bij platenmaatschappij RCA waar in 1972 zijn titelloze solodebuut uitkomt. Het vliegt bepaald niet de winkels uit, maar het laat horen dat er in artistiek opzicht leven is na The Velvet Underground.

Walk On The Wild Side

Alles kantelt met zijn tweede plaat Transformer, dat mede-geproduceerd wordt door zijn collega en vriend David Bowie. Het bevat een aantal van de beste songs die hij ooit zou schrijven. Zoals het verraderlijk ontspannen Perfect Day. En Walk On The Wild Side, waarin allerlei schimmige figuren uit zijn Andy Warhol-jaren de revue passeren. Tot veler verrassing wordt het een wereldhit en de naam van Lou Reed lijkt definitief gevestigd. Alles valt hem weer uit handen met zijn volgende werkstuk Berlin. Vijftig jaar na dato staat het conceptalbum over een gedoemde driehoeksverhouding bekend als een van zijn meesterwerken. Als het in 1973 uitkomt, spreekt uit de recensies vooral onbegrip. Het grote publiek schrikt ook terug voor het relaas over verslaving, verwaarlozing en zelfhaat. Als zijn optredens in deze periode ook nog eens heel amateuristisch verlopen, lijkt zijn loopbaan alweer op een dood spoor aanbeland.

Alice Cooper

Terwijl het water hem aan de lippen staat, ontmoet hij Steve Katz. Deze heeft als muzikant en producer een verleden met onder anderen Al Kooper en de band Blood, Sweat & Tears. De twee raken bevriend en Steve Katz heeft al snel in de gaten dat Lou Reed het even helemaal kwijt is. Hij adviseert de zanger vervolgens om een strakke, professionele band samen te stellen en tijdens de optredens vooral de songs uit zijn verleden met The Velvet Underground te spelen. Hij biedt in moeite aan om het onvermijdelijke live album te produceren. Lou Reed luistert naar die goede raad en gaat eind 1973 op tournee met een band met daarin een hoofdrol voor de gitaristen Steve Hunter en Dick Wagner, die hij nog kent van de sessies voor Berlin. In die periode werkt het tweetal ook met de Amerikaanse shockrocker Alice Cooper. Vanwege hun gespierde akkoorden en uitgesponnen solo’s krijgen songs als Sweet Jane, White Light/White Heat en Rock’n’Roll tijdens de nieuwe Lou Reed-shows een bijna metal-achtig gewicht.

Tekst gaat verder onder afbeelding

Drugsgebruik

Het is allemaal terug te horen op het live album Rock’n’Roll Animal dat in februari 1974 in de winkel ligt. Het is een gedeeltelijke registratie van het optreden in de Academy of Music in New York van 21 december 1973. De hoesfoto laat Lou Reed in al zijn wit-geschminkte junkieglorie zien. Het zijn de jaren waarin hij uitbundig koketteert met zijn drugsgebruik. Op het album klinkt hij echter gedisciplineerd en bevlogen, waarbij de kamerbrede gitaarpartijen hem in het gareel houden. Het blijkt een gouden greep te zijn. Terwijl diehard fans en journalisten even moeten wennen aan de heavy versie van Lou Reed, haakt het grote publiek enthousiast in. Rock’n’Roll Animal is overigens geen album dat vroeg piekt. Het komt in Amerika niet verder dan een 45e plaats in de Billboard albumlijst, maar weet zich er wel 28 weken in te handhaven. Er worden uiteindelijk 500.000 exemplaren van verkocht. Dat is veel, zeker voor een live album. Rock’n’Roll Animal blijft, ook in de jaren daarna, een van de meest succesvolle soloplaten van Lou Reed.

Sally Can’t Dance

Steve Katz is als producer ook betrokken bij de studioplaat die in 1974 op Rock’n’Roll Animal volgt: Sally Can’t Dance. Het completeert de comeback van Lou Reed door de top 10 van de Amerikaanse albumlijst te halen. Weer een jaar later volgt een toegift op Rock’n’Roll Animal in de vorm van Lou Reed Live dat nog meer songs van hetzelfde optreden in New York bevat, zoals Vicious, Satellite Of Love, Walk On The Wild Side en I’m Waiting For The Man. Ook hier tekent Steve Katz voor de productie.

John Denver

In de interviews die Katz in 2015 geeft rond het uitkomen van zijn autobiografie Blood, Sweat, And My Rock ‘n’ Roll Years: Is Steve Katz A Rock Star? komt de producer met een opvallende onthulling. Als hij in de studio zit om het optreden in de Academy Of Music te mixen, blijkt een van de stereosporen het geluid van het publiek in de zaal niet geregistreerd te hebben. Als pogingen om dat te repareren niet lukken, duikt hij in het archief van RCA en stuit daar op de banden van een live album van zanger John Denver – destijds ook een RCA-artiest. Steve Katz kopieert een van die livesporen en voegt die toe aan de opnamen van Lou Reed optreden. En voilà, blijkt het ontbrekende puzzelstukje te zijn. Lou Reed heeft nooit geweten dat de ideale schoonzoon van de popmuziek een aandeel had in zijn comeback. ‘Het is er nooit van gekomen om het hem te vertellen’, vertelt Steve Katz in 2015. ‘Maar ik denk dat hij het een geweldige grap gevonden had.’