Classic album: Electric Ladyland van The Jimi Hendrix Experience

Half oktober 1968, 55 jaar geleden, komt Electric Ladyland uit. Het derde album van The Jimi Hendrix Experience is een dubbel-lp waarop de gitarist zich in artistiek opzicht helemaal ontplooit. Het bevat met de Bob Dylan-cover All Along The Watchtower zijn grootste hit met The Experience. Electric Ladyland is de laatste studioplaat die tijdens zijn leven verschijnt.

De tweede helft van de jaren 60 is het tijdperk van de dubbelalbums. Het is een teken dat de popmuziek een volwassen kunstvorm aan het worden is. In het rock-‘n’-roll tijdperk draait het nog om losse liedjes – singles. Met de opkomst van The Beatles en andere Britse popgroepen wordt de lp steeds belangrijker. En in de loop van het decennium wordt de dubbel-lp de overtreffende trap van een artistiek statement. Bob Dylan is in 1966 met zijn alom geprezen Blonde On Blonde een van de pioniers. Nog datzelfde jaar volgen Frank Zappa en zijn Mothers of Invention met Freak Out! Het hek is dan van de dam. The Beatles brengen in 1968 hun zogenaamde White Album uit, The Bee Gees een jaar later het ambitieuze Odessa en onze eigen The Golden Earrings – nog met een S – haken in met On The Double.

Record Plant

Op 16 oktober 1968 komt The Jimi Hendrix Experience voor de dag met het dubbelalbum Electric Ladyland. Het werkstuk maakt in de eerste plaats duidelijk hoe snel alles voor de Amerikaanse gitarist gaat. Begin 1966 is hij nog een onbekende sessiekracht. Na zijn verhuizing naar Engeland en de twee albums die hij daar maakt – Are You Experienced en Axis: Bold As Love – groeit hij uit tot de gitaargod van zijn generatie. Een – letterlijk – vlammend optreden op het Monterey Pop Festival in de zomer van 1967 doet de rest.

De opnamen voor Electric Ladyland nemen veel tijd in beslag. Het trio van Hendrix, bassist Noel Redding en drummer Mitch Mitchell begint in de zomer van 1967 en rondt alles in januari 1968 af. De eerste songs worden nog in Engeland opgenomen, later verhuist het gezelschap naar de Record Plant studio in New York. Chas Chandler, de manager van Hendrix, zal het album aanvankelijk produceren. Hij wordt echter horendol van het perfectionisme van de muzikant en haakt af. Jimi Hendrix besluit dan maar zelf de songs te produceren, met hulp van zijn onafscheidelijke technicus Eddie Kramer.

Brian Jones

Die laatste drukt door het introduceren van allerlei relatief nieuwe technische mogelijkheden een fors stempel op de plaat. Het psychedelische karakter van de songs wordt versterkt met allerlei effecten, zoals echo en teruggespoelde tapes. Terwijl er gewerkt wordt aan de nieuwe nummers, wordt vooral Record Plant in New York een soort huize de zoete inval. Wie toch in de stad is, wipt even langs om een stukje mee te spelen of om de koelkast leeg te drinken. De sessies voor Electric Ladyland hebben dan ook iets van een feest waar geen einde aan lijkt te komen. Het verklaart ook de lange lijst aan gastbijdragen van o.a. Steve Winwood, Dave Mason, Brian Jones, Jack Casady en Al Kooper.

Bob Dylan

In januari staat alles dus op de band. Het duurt toch nog tot oktober 1968 voor het resultaat in de platenzaken ligt. Uit alles blijkt dat Jimi Hendrix en zijn band van Electric Ladyland een belangrijk artistiek statement willen maken. Voor de muziek put hij uit de rijkdom van de blues, rock, funk en psychedelica. Het album bevat compacte rocksongs zoals Crosstown Traffic en het door Noel Redding gezongen Little Miss Strange. Voodoo Child (Slight Return) waarmee het album afsluit, is juist een vehikel voor zijn spectaculaire gitaarspel. Een van de absolute prijsnummers blijkt een cover te zijn: All Along The Watchtower van Bob Dylan. Zoals Hendrix al eerder met andermans songs doet, geeft hij er een totaal eigen draai aan. Dylan erkent later zelfs dat dit wat hem betreft de definitieve uitvoering van zijn song is. All Along The Watchtower wordt ook op single uitgebracht en bezorgt The Jimi Hendrix Experience wereldwijd hun grootste hit.

Opvallend genoeg zijn de eerste reacties op Electric Ladyland in de pers wat lauw. Het is allemaal wat teveel en te gevarieerd, luidt een veelgehoorde klacht. Het grote publiek gaat wat sneller overstag, want Electric Ladyland haalt in Amerika en Canada de eerste plaats van de albumlijst. In Engeland komt het op een mooie 6e plaats terecht. In de decennia die volgen, krijgt de dubbelaar ook de artistieke erkenning die het verdient. Inmiddels wordt het alom gezien als een van de beste albums die het psychedelische tijdperk voortbrengt.

McCartney

Er is ook veel te doen om de hoes die Electric Ladyland meekrijgt. De muzikant zelf stelt een foto voor die Linda Eastman – de latere mevrouw McCartney – van hem en zijn band had maakt in het Central Park in New York. De Amerikaanse platenmaatschappij kiest echter voor een live geschoten close up van zijn gezicht. Het Britse label maakt het helemaal bont door de dubbel-lp te verpakken in een klaphoes met daarop 19 blote dames. Jimi Hendrix is er de persoon niet naar om er met een gestrekt been in te gaan, maar aan intimi laat hij zijn teleurstelling blijken. Het is een wat goedkope manier om zijn meesterwerkwerk aan de massa te slijten. Latere heruitgaven worden gestoken in de (betere) Amerikaanse hoes, terwijl de voor de voorkant van de Electric Lady box set uit 2018 het portret van Linda Eastman wordt gebruikt.

Electric Lady

Jimi Hendrix overlijdt op 18 september 1970. Electric Ladyland is daarmee het laatste studioalbum zijn dat tijdens zijn leven uitkomt. De slopende sessies maken hem duidelijk hoe belangrijk is om een studio te hebben waar het aangenaam toeven is en waar niemand  voortdurend op de klok hoeft te kijken. Het inspireert hem om in New York zelf een studio te bouwen. Het is tragisch dat hij de voleinding daarvan niet mee mag maken, maar de studio in het hartje van Manhattan wordt afgemaakt en bestaat nog steeds. Het wordt ook nog altijd gefrequenteerd door de grootste artiesten ter wereld. De naam van de studio: Electric Lady Studios.