Alles over de Rolling Stones

The Rolling Stones is een band die niet van wijken weet. Mick Jagger, Keith Richards en Ronnie Wood gaan in 2024 gewoon weer op tournee alsof leeftijd geen rol speelt.  Dat allemaal voor een band die in de zomer van 1962 voor de eerste keer op een podium staat. De lange loopbaan van The Rolling Stones slingert bovendien langs drugs, geweld en sterfgevallen. En natuurlijk verschrikkelijke veel goede muziek.

1960s

The Rolling Stones zijn aanvankelijk een band zoals er velen zijn in het Engeland van de vroege jaren 60. De band wordt sterk beïnvloed door de exotische klanken van de andere kant van de oceaan, vooral de rock & roll, blues en rhythm & blues. In het geval van The Stones is gitarist Chuck Berry een van de grote inspiratiebronnen. Het is dan ook geen toeval dat zijn Come On de eerste single van de band wordt. De bezetting van The Rolling Stones heeft zich dan gestabiliseerd tot zanger Mick Jagger, de gitaristen Keith Richards en Brian Jones, bassist Bill Wyman en drummer Charlie Watts.

Op de eerste albums leunt de band dus nog zwaar op covers van de grote Amerikaanse voorbeelden, maar al snel ontwikkelen Jagger en Richards zich tot productieve songschrijvers. Het zorgt er alleen wel voor dat Brian Jones zijn oorspronkelijke rol als bandleider langzaam uit handen ziet glippen, met uiteindelijk dramatische resultaten. De optredens voltrekken zich in een sfeer van hysterie en chaos, zoals dat in die periode ook bij The Beatles gebeurt. In de zomer van 1964 krijgt Nederland met het beruchte optreden in het Kurhaus in Scheveningen hier ook een forse tik van mee.

The Rolling Stones mogen de reputatie van een gevaarlijke band hebben. Naast de rauwe rock & roll blinkt de band ook uit met melodieuze pop zoals Play With Fire, As Tears Go By en Lady Jane. In 1967 dompelt de band zich ook nog even onder in de psychedelische tijdgeest met de plaat Their Satanic Majesties Request. De band wordt in die verwarrende periode achtervolgd door drugsschandalen. The Rolling Stones komen daar echter uit terug met Beggars Banquet en Let It Bleed uit respectievelijk 1968 en 1969. Het zijn de albums waarop The Rolling Stones definitief hun eigen aardse geluid laten horen: stevige rock, met uitstapjes naar de blues en de country.

De groei van de band gaat wel ten koste van Brian Jones. De gitarist wordt in de zomer van 1969 uit de band gezet en overlijdt niet veel later. Met zijn vervanger Mick Taylor ondernemen The Rolling Stones in de laatste maanden van 1969 een Amerikaanse tournee die heel succesvol is, maar ook een dramatisch eind kent als tijdens een gratis optreden bij Altamont een van de bezoekers doodgestoken wordt.

1970s

De bloedige show bij Altamont wordt wel gezien als het einde van de onschuld van de jaren 60. The Rolling Stones denderen in 1971 echter zelfverzekerd het nieuwe decennium in met Sticky Fingers, met daarop o.a. de klassieker Brown Sugar. Mick Taylor blijkt met zijn virtuoze spel de sound van de band naar een hoger plan te tillen. Hij is daarmee de perfecte tegenhanger voor de riff-meester Keith Richards. Dat blijkt ook tijdens de monstertournees die de band in de eerste helft van de jaren 70 afwerkt. En op de albums die volgen, zoals de geweldige dubbel-lp Exile On Main St., Goats Head Soup en It’s Only Rock ’N Roll. In december 1974 maakt Mick Taylor plotseling bekend dat hij opstapt.

Na uitputtende audities, die deels in Nederland plaatsvinden, valt de keuze op Ronnie Wood – Keith’s broer van een andere moeder. Met de nieuwkomer in de gelederen weet de band zich te handhaven in een muzikaal landschap dat vanwege disco, punk en new wave snel verandert. The Rolling Stones bewijzen dat vooral met Some Girls uit 1978, waarbij zelfs de teksten en het artwork voor opschudding zorgen – alsof de jaren 60 weer terug zijn.

1980s

The Rolling Stones beginnen ook de jaren 80 met een klapper. Het album Tattoo You uit 1981 bevat vooral opgewarmde hapjes, maar dat is niet af te horen aan songs als Start Me Up en Waiting On A Friend. In het kamp van The Stones roept het decennium verder weinig warme gevoelens van nostalgie op. Terwijl de rest van de band eindelijk een beetje volwassen lijkt te worden, raakt de brave drummer Charlie Watts vreselijk aan de drank en de drugs. Vanwege de soloplannen van de ambitieuze Mick Jagger ontstaat er ook nog eens een slepend conflict tussen de zanger en gitarist Keith Richards. ‘De Derde Wereldoorlog’ – aldus de Stones fans. Het trekt een forse wissel op de muziek, zoals het magere album Dirty Work uit 1986 laat horen. De heren kunnen het niet eens opbrengen om de plaat te ondersteunen met een traditionele tournee. Net voor het einde van het decennium wordt de vrede tussen Mick en Keith getekend, met als uitkomst het ouderwets goede album Steel Wheels. De band gaat nu wel op tournee, waarmee wat betreft omzet en bezoekersaantallen opnieuw records aan diggelen gaan.

1990s

Vergeleken bij de jaren 80 glijden de jaren 90 in relatieve rust voorbij. The Rolling Stones brengen met Voodoo Lounge en Bridges To Babylon twee albums uit. Het zijn prima werkstukken, maar het lijken ook vooral aanleidingen te zijn om op tournee te gaan. Nederland is vanaf het begin een echt Stones-land geweest en de band doet onze contreien dan ook altijd trouw aan. The Rolling Stones doen dat alleen niet meer met Bill Wyman. De bassist maakt intern al in 1991 bekend dat hij zich voortaan wil focussen op zijn eigen muzikale activiteiten, al wordt deze stap pas in 1993 wereldkundig gemaakt. Hij wordt vervangen door de basgigant Daryll Jones, die eerder speelt bij o.a. Miles Davis en Sting, zonder echter officieel bandlid te worden. Zowel Mick Jagger als Keith Richards en Ronnie Wood nemen in de jaren 90 soloplaten op, maar de meeste aandacht gaat toch uit naar de – opnieuw – records brekende wereldtournees. Op een paar nieuwe songs na draait het daarbij inmiddels om de iconische hits uit de jaren 60 en 70 zoals Brown Sugar, (I Can’t Get No) Satisfaction, Gimme Shelter, Sympathy For The Devil, Street Fighting Men, Jumpin’ Jack Flash, Honky Tonk Women en een 80s hit als Start Me Up. De markt wordt verder gevoed met allerhande compilaties en concertregistraties.

2000s en verder…

In dat licht is het veelzeggend dat The Rolling Stones in 2002 uitgebreid op tournee gaan ter promotie van Forty Licks, een zoveelste compilatie die is samengesteld om het 40-jarig bestaan van de band te memoreren. Een jaar eerder brengt Mick Jagger met Goddess In The Doorway nog wel een nieuwe soloplaat uit, maar die wordt zo lauw ontvangen dat de in de jaren die volgen alle kaarten ingezet worden op de band en de wereldtournees.

The Rolling Stones laten in 2005 met een nieuwe studioplaat A Bigger Bang horen in creatief opzicht nog altijd vitaal en relevant te zijn. Toch is ook dit album vooral een goed excuus om andermaal een ouderwetse gang langs de stadions te maken. Als de archieven van The Rolling Stones eindelijk opengaan, komt er ook een stroom reissues van klassieke albums uit – al dan niet als luxe box set voorzien van allerlei bonus materiaal. Ook worden tot vreugde van de diehard fans opnamen van oude optredens uitgebracht, eerst digitaal, later ook op lp en cd. Met een boek – The Rolling Stones: 50 – en een documentaire – Crossfire Hurricane – wordt in 2012 stilgestaan bij een nieuw jubileum.

De mijlpaal blijkt echter geen reden om de gitaren definitief op te bergen. De band schrijft zelfs geschiedenis door in 2016 in Cuba op te treden voor naar schatting 500.000 dolenthousiaste fans. Later dat jaar verrassen The Rolling Stones de achterban met het nieuwe album Blue And Lonesome waar de band teruggrijpt op de blues-songs waarmee het voor de band allemaal begon. De coverplaat blijkt een schot in de roos. Het verkoopt goed, ook dankzij de goede kritieken.

De band – met leden van inmiddels rond de 80 – blijkt in 2023 zelfs nog een compleet nieuw album in zich te hebben. Na een uiterst effectieve mediacampagne komt op 20 oktober Hackney Diamonds uit. In de vele recensies klinkt lof voor de energie van de veteranenclub. En de kwaliteit van de songs, zoals de singles Angry en Sweet Sounds Of Heaven. Het album bevat wel de laatste paar opnamen met Charlie Watts. De sympathieke drummer – altijd gewoon gebleven – overlijdt in 2021 op 80-jarige leeftijd. De plek op het drumkrukje is dan al ingenomen door Steve Jordan. Hackney Diamonds lijkt even iets van een daverend eindakkoord te hebben, maar The Stones zouden The Stones niet zijn als er toch weer een wereldtournee aangekondigd wordt. Als alles verder goed gaat, staan Mick, Keith en Ronnie in 2024 dus gewoon weer in een Amerikaans stadion. En Europa volgt ook vast nog wel.

(Selectieve) Discografie

Albums die je niet links mag laten liggen:

The Rolling Stones (1964)
12 x 5 (1964)
The Rolling Stones No. 2 (UK) / The Rolling Stones, Now! (US) (1965)
Out of Our Heads (UK) / Out of Our Heads (US) (1965)
December’s Children (And Everybody’s) (1965)
Aftermath (UK) / Aftermath (US) (1966)
Between the Buttons (UK) / Between the Buttons (US) (1967)
Their Satanic Majesties Request (1967)
Beggars Banquet (1968)
Let It Bleed (1969)
Sticky Fingers (1971)
Exile on Main St. (1972)
Goats Head Soup (1973)
It’s Only Rock ’n Roll (1974)
Black and Blue (1976)
Some Girls (1978)
Emotional Rescue (1980)
Tattoo You (1981)
Steel Wheels (1989)

Live albums:

Get Yer Ya-Ya’s Out! The Rolling Stones in Concert (1970)
Love You Live (1977)
“Still Life” (American Concert 1981) (1982)
Flashpoint (1991)
Stripped (1995)

Compilaties:

Rewind (1971–1984) (1984)
The Singles 1971–2006 (2007)

Topsingles:

“Come On” (1963)
“I Wanna Be Your Man” (1963)
“Not Fade Away” (1964)
“It’s All Over Now” (1964)
“Time Is on My Side” (1964)
“(I Can’t Get No) Satisfaction” (1965)
“Get Off of My Cloud” (1965)
“As Tears Go By” (1964)
“19th Nervous Breakdown” (1966)
“Paint It, Black” (1966)
“Mother’s Little Helper” (1966)
“Ruby Tuesday” (1967)
“Let’s Spend the Night Together” (1967)
“We Love You” (1967)
“Jumpin’ Jack Flash” (1968)
“Street Fighting Man” (1968)
“Honky Tonk Women” (1969)
“Gimme Shelter” (1969)
“Sympathy for the Devil” (1968)
“Brown Sugar” (1971)
“Wild Horses” (1971)
“Angie” (1973)
“It’s Only Rock ’n Roll (But I Like It)” (1974)
“Angie” (1973)
“Miss You” (1978)
“Beast of Burden” (1978)
“Emotional Rescue” (1980)
“Start Me Up” (1981)
“Waiting on a Friend” (1981)
“Undercover of the Night” (1983)
“Harlem Shuffle” (1986)
“Mixed Emotions” (1989)

TV Shows:

“The Arthur Haynes Show” (1964) – UK TV
“Ready, Steady, Go!” (1964) – UK TV
“The Ed Sullivan Show” (1964-1969) – US TV

Docu/Film:

“Charlie Is My Darling” (1966)
“Gimme Shelter” (1970)
“Cocksucker Blues” (1972)
“Rock and Roll Circus” (1996)
“Stones in Exile” (2010)
“The Rolling Stones: Just for the Record” (2018)

Podcast: